rekenwerk

Ik heb eens zitten rekenen....

Ik heb eens zitten rekenen… meer dan 4 op de 10 Nederlanders heeft/had/krijgt last van psychische problematiek. En dat zijn de cijfers van voor Corona, nu ongetwijfeld meer.
Nederland heeft iets meer dan 17.500.000 inwoners. Dat betekent dat >7.000.000 Nederlanders hier te maken mee hebben/hadden/krijgen. Dat is best veel. Dat is namelijk 1 op de 2,5 Nederlander. Dat is ongeveer evenveel mensen als er jongeren (0-25 jaar) in Nederland zijn!

Hoe komt het dan dat psychische problemen soms nog zo moeilijk bespreekbaar te maken zijn? Hoe komt het dat wij ons als individu daar soms voor schamen? Hoe komt het dan dat het veel moeilijker is om te zeggen dat je soms somber of depressief bent, dan zeggen dat je 23 jaar bent? Of dat je je arm hebt gebroken?
Ik sla het waarom voor het gemak even over en doe alleen even de constatering: het is veel moeilijker om te zeggen dat je soms somber of depressief bent, dan zeggen dat je 23 jaar bent of je arm hebt gebroken.
Mocht je je nou afvragen waar die gebroken arm ineens vandaan komt? Er zijn 175.000 botbreuken per jaar, en er zijn naar schatting 546.500 mensen per jaar met depressie.
Dat betekent dus dat op jaarbasis er ruim 3 x zoveel mensen depressief zijn dan er botbreuken zijn!
Oftewel: het is veel gewoner om depressief te zijn dan om je arm te breken.

Goed, waar ging ik heen met dit verhaal? Ja, precies… statistisch gezien is het helemaal niet raar als je psychische problemen hebt, maar maatschappelijk gezien is dit veel complexer.
Bij deze dan ook mijn pleidooi om hier verandering in te brengen. Thuis, op de werkvloer, op je studie, op je sport, op een dance-party, waar dan ook. Het is niet raar… het is jij en 7.000.000 anderen….